Hoşçakalın..=)

Herkes için normal bir gündü.Ancak Ona hiç olmadığı kadar telaşlı ve yorgun görünüyordu.Kendi binasından olan öğrencilerin hiç biri o gün dışarıda görünmemişlerdi.Rozalija buna kızmaya geliyor olacak ki mahzenlerin girişinde çarpışarak birbirlerini hayli korkuttular.Rozalija’nın tek bir kelime söylemesine izin vermeden onu yaldızlı cüppesinden çekiştirerek yukarı çıkardı.Led Dvorets’ın giriş salonundaki büyük perdelerden birini titrek eliyle açtı ve o gündeki garipliği gösterdi.Büyük Runa Dağı’nın etekleri yıldız tozlarıyla kaplanmıştı.O an artık gün için bir tek Ona değil Rozalija’da endişe ediyordu ki gözleri açıldı.Dudağını ısırarak Ona’ya baktı.Hiç bir zaman bu kadar anlaşamadıklarını ikisi de biliyor olsa da durum bunu gerektiriyordu.Cüppelerinin eteklerini kavrayarak merdivenlerden çıkmaya başladılar.İkinci kata ulaştıklarından soldaki ilk odaya kapıya sualsizce girdiler.İvanna’nın soğuk bakışları bile Runa Dağı’nı gösterdiklerinde telaşla dolmuştu.O gün geliyordu.İvanna’nın odasındaki sandalyelere oturdular.Sessizliği ilk bozan Rozalija’nın titrek sesi oldu

“Coventina ile olan mücadelemiz bitmeden mi?” diye mırıldandı.O an Ona sesindeki sinir bozucu bir kenara atarak sakin bir sesle

“Bu çoğumuzun sorunu Rozalija..Coventina’dan çok daha büyük bir sorun..Biliyorsun bu son belirtiydi..Az kaldı,çok az kaldı..!” dedi.O an İvanna anlaşılmaz bir tavırla

“Bir daha Svajone..Tekrar anlatmanı istiyorum..!” dedi.Ona içindeki öfke kabarcıklarına aldırmadan durumun ehemmiyetine sığınarak anlatmaya başladı.

“Karanlık bir geceydi” diye başladı “Mahzenleri hiç öyle karanlık ve soğuk hatırlamıyorum.Uyumaya çalışıyordum ancak Ay ışığı gözlerimi öyle dolduruyordu ki buna izin verilmiyor gibiydi.Bilemiyorum belki ilahi bir güçtü.Ancak sonra bir şeylerin duvarlara sürtündüğünü hissettim.Yakınıma geliyordu.Mahzenlerdeki tek camlı oda bana aittir biliyorsunuz çünkü derslikten daha yüksek bir yerde bulunuyor.Camdan içeri koyu yeşil yapraklar girmeye başladı.Yine aynı güç bana korkmamamı ve sakince durmamı emrediyordu sanki.Sarmaşıklar inanılmaz bir hızla büyüdüler ve başımın etrafında bir taç oluşturdular.O an saçlarımın tozlarla kaplandığını hissettim.Gözlerimi açıp kapadığımda yastığımın kenarında daha önce hiç görmediğim bir maddeden yapılma bir kutu vardı.Üzerinde hiçbir anlam taşımayan bir işaret parıldıyordu.Tereddüt ettim elime almak için.Ancak böyle bir durumda insana ve özellikle de bana hiçbir zaman gelmeyen o cesaret sardı bedenimi.Kutuyu elime aldım ve açtım.İçinden daha önce hiç görmediğim güzellikte kehanet kartları,yıldız falları,bir küre ve kocaman bir harita çıktı.Binama inşa ettiğim özel odalardan birinde işimi görecek araştırmalar vardı.Oraya koştum ve bu işaretin anlamını araştırdım.Şafak söktüğünde çoktan bulmuştum.Galiavira adlı bir kadının kitaplarındaki işaretti.Ve bu kadın aynı zamanda benim büyük,büyük annemdi.Onun hakkında bir şeyler bulmama pek zor olmadı.O doğduğu ilk günden beri yıldız falı bakabilen bir kadın.Çok genç yaşta ölmüş çünkü ailemin o zamanki tavırları onun kehanetlerini değerli kılmıyormuş.Kara bir günden bahsedermiş hep,kitaplarında da var o gün ile ilgili kehanetleri.Büyü adına hiçbir şey yapmamış,sadece yıldız falları ve kehanetler..” diye mırıldandı ve kendisini gerçekten ilgiyle dinleyen iki kadına baktı.Yorulmuştu derin bir nefes alıp “Ortada tek bir sorun kalmıştı artık..O kağıtlarda ne yazdığı.Dikkatsizliğin bedeli boşa geçen bir güne sebebiyet verdi.Kutunun uçlarına sıkıştırılmış bir not.Notta bu kutunun maddesinin 400 yıl arayla gelen bir yıldız tozu olduğunu ve sır çözüldüğünde kutunun yok olacağı yazılıydı.Bana ulaşan sarmaşık gökteki en sönük yıldızın,sarmaşık yıldızının bir parçasıymış.Kuelina yıldızı 4. kanadını dünyaya gösterdiğinde MEB gezegeninden buraya bir ışın gelecek.Aitlik ışını.Bu insanların tüm güzel duygularını,umudunu ve geleceğini elinden alan bir ışın.Onlar buna kısaca OKS diyorlar.Tüm yaşam formlarının kontrolü onların elinde.Dünya’nın geleceği de..” dedi ve sustu.Her şeyi anlatmıştı.Daha önce bir kez daha dinlemişlerdi zaten,İvanna’nın şüpheciliği diye düşündü.Sessizliği yine Rozalija bozmuştu.

“Bu..Bu iğrenç bir şey..Araştırmalar yaptık İvanna..Hepimiz özel gruplar oluşturduk..Anlamıyor musun?Tek bir yolu var..!”

dedi.Ona onu desteklercesine başını aşağı yukarı salladı.İvanna sanki inanamadığı bir şeye boyun eğercesine ayağa kalktı ve

“Öyleyse başlamalıyız..!” diye mırıldandı.Birlikte ayağa kalkıp odadan çıktılar..

Tüm okul boşaltılmıştı.Svetloe’lerle görüşülmüş ve mümkün olduğunda uzak yerlere yerleştirilmeleri sağlanmıştı.İnanılmaz bir şekilde Coventina bile Malefica’lara durun emri vermişti.Belki de büyükanne onu da uyarmıştı.Dünya hazin bir sonu geri tepmek istercesine hareketteydi.Svajone,Rozalija ve İvanna neslinden olan herkes MEB gezegenine gidecek gruba katılmıştı.8 Haziran günü patlama yaşanmamalıydı ve bunun için her şey yapılacaktı.Tüm özel büyüler,iksirler hazırlanmıştı.Her şey inanılmaz özenle yapılmıştı ve üç kadının önderliğinde uzaya gönderilen bir roket ele geçirilmişti.Üzerinde büyücülerin yaşayabileceği düzenekler kurulmuş gidiş için gün sayılıyordu.Rokete binmeden önce İvanna

“Sizce yapabilecek miyiz..?” diye mırıldandı.Ona onu ilk kez bu kadar endişeli görüyordu.Rozalija ellerlinin birini Ona’nın diğerini ise İvanna’nın omzuna yaslayarak

“İnanın yapacağız..!” dedi.O an için zamanın durması gerekliydi.Üç kadın ilk kez birbirine bu kadar destek oluyorlardı.Ona arkasını döndü ve elinden çıkan beyaz ışınları boğazına doğrulttu.Sonra yankılanana sesiyle

“OKS bu dünyayı mahvetmeden biz onu mahvedeceğiz..!Döndüğümüzde bizi bırakmamanız dileğiyle..!” diye bağırdı ve roketten içeri girdiler..


Arkadaşlar..Size kurgumuza da uygun sayılabilecek bir hikayeyle veda ediyoruz..Döneceğiz ancak OKS denilen ışını patlatmazsak asla dönemeyiz..Bunun için zaman gerekli,emek gerekli..Keşke bize önceden uyarı veren kehanetlerimiz olsaydı dememek için çalışmalıyız..Umuyorum ki döndüğümüzde hepiniz tekrar burada olursunuz ve daha çok üyeyle,canlı bir siteyle başlarız Rp hayatımıza..